Ülke olarak uzun zamandan beri yurt dışına devletin imkanlarını harcayarak öğrenci göndeririz. Neden göndeririz? Dünyadaki ilmi gelişmelerden istifade edip, bu gelişmelerle donanarak ülkelerine yararlı olmaları için. Düşünce böyle de gerçek böyle mi? Tabii ki hayır.
Yurt dışındaki hangi konsolosumuz bulunduğu ülkede okuyan öğrencilerimizle yakın temas kurarak onların o ülkedeki yaşamlarını izleyebilmiş ve sorunları ile ilgilenebilmiş. Ya çok az. Ya da hiç.
Oysa bu gün gelişimlerini gıpta ile izlediğimiz Japonya ve benzeri ülkeler gönderdikleri her öğrenciyi yakından izlemişler. Devletin imkanlarını harcadıkları bu gençleri başı boş bırakmamışlar. Ülkelerine döndüklerinde beraberlerinde getirecekleri ilmi değerleri getirip getirmediklerini sorgulamışlar. Hatta bu konuyu onların namus meselesi haline getirmişler. Biz ise devletin imkanlarını verip arkasını aramamışız. Başı boş bıraktığımız gençlerin bazıları ise devletin imkanları ile devlete düşmanlık etmeye başlamış. Devlet düşmanı mihraklarla işbirliği içinde olarak her türlü eylemlere katılmışlar.. Bizim yurt dışı birimlerimiz bu kişiler hakkında bir yaptırım uygulamamış. Bazı hainleri devlet eli ile yetiştirmişiz.
Bunun yanı sıra devletin imkanları ile gerçekten ilim öğrenerek iftihar edeceğimiz boyutlara gelen gençlerimize de sahip çıkamamışız. Yurt dışındaki başarılarını görmezden gelmişiz. Halkın imkanlarını harcadığımız bu insanları ülkemize getirememişiz. Onları ülke içinde değerlendirememişiz. Bu değerleri kendi haline bırakmışız. Yurt dışında hayatını sürdürmek istemeyen insanlar Ülke içinde ilimlerinin değerlendirilmediğini görünce hayatını kazanmak için aldıkları eğitimle alakası olamayan başka işler yapmaya başlamışlar. Zamanla bu insanlar sıradanlaşmışlar. Kendilerine yapılan masrafın karşılığını veremez hale gelmişler.
Bu onların suçu değildir. Bu onlara sahip çıkamayanların suçudur. Çünkü devlet imkanları ile okuyanlar varlıklı insan değildir. Ülkesine döndüğünde kendi imkanları ile aldığı ilmi kullanamaz. Muhakkak devletine ihtiyacı vardır. Zaten devletimiz de ilimi açığını kapatmak için bu insanları ülke dışına göndermiştir. Devlet imkanı ile yurt dışı eğitiminin mantığı budur.
Bu takipsizlik ve ilgisizlik bir çok eğitimli insanın ülkesine dönmemesine sebep olmaktadır. Biz ise Ülke imkanları ile başkalarına eğitimli eleman yetiştiriyoruz. Bu hazin bir sonuçtur. Üniversitelerimizdeki siyasallaşma eğitimli insanları ürkütmektedir. Bu camia içinde olacak insana belli bir safta olması adeta dayatılmaktadır. Kişiler eğitim seviyeleri ile değil siyasi kimlikleri ile değerlendirilmektedirler.
Ülkenin geleceğini şekillendiren bu bilim yuvaları huzursuzluk yerleri haline getirilmektedir. Özerklik verilmiş olan bu kurumlar işletiliş biçimine bakıldığında özgür değildir. Siyasi kimlikleri dolayısı ile bir araya gelmiş gurupların tahakkümü bu ilim yuvalarına hakimdir.
Ülkenin bazı değerleri kullanılarak ilim adamları sindirilmektedir. Bu sebeple büyük paralar harcadığımız genç beyinler, beynine bakılarak değerlendirilmedikleri için Ülkemize dönmemektedir. Hatta memleket sevgisi ile gelmiş olanlar küstürülerek geldikleri yere dönmek zorunda bırakılmaktadır. Bir istatistik yapılsa Ülke dışında çok miktarda değerli insanımızın olduğu görülecektir.
Bizim bu insanlara ihtiyacımız vardır. Ödediğimiz vergi ve harçlardan harcanarak okutulan bu değerlerin geri getirilmesi için şartların yeniden gözden geçirilmesi gerekir. Kaçıran değil çağıran bir politikanın izlenmesi gerekir.
Kalkınmamızın temelinde ilim vardır. İlim Ülke kalkınmasının ön şartıdır. Dünya ilimden para kazanmaktadır. Onlarca ton hammaddenin ekonomik değeri küçücük bir imalata eş değer olmaktadır. Bu ilmin sayesindedir. Bağımsızlık buradadır. Saygınlık buradadır. Kalkınmak buradadır. Özgürlük buradadır. Kendine yetemeyen toplumlar muhtaç oldukları ölçüde mahkumdurlar.
Yurt dışındaki insanlarımıza yönelik çalışmalarımızı yeniden organize etmemiz gerekir. Elçiliklerimiz vasıtası ile bu insanlarımızı Ülke içinde hizmet vermeye özendirmeliyiz. Ülke içinde çalışacakları alanları cazip hale getirmeliyiz. Ülkenin onlara ihtiyacı olduğu için imkanlarının bir kısmını onlar için kullandığını anlatmalıyız. Bu insanlar bizimdir. Eminin çoğu da ülkesini sever. Başka türlü muasır medeniyet seviyesine yükselmemizin imkanı yoktur. Sloganlar. Siyasi yürüyüşler. Şov maksatlı çıkışlar. Süslü süslü nutuklar. Hepsi boştur.
Bunlar bizi yarınlara götürmez. Ancak daha da geri bırakır. Oysa bizim acilen atılıma ihtiyacımız vardır. Bu da dolu beyinlerle olur.
Bu düşüncemi yerimin müsait olduğu ölçüde sizinle paylaştım.
Saygılarımla.
