Ve gece giyindiğinde karanlık kostüm;
Yürü, hasat mevsimimiz yaklaştı dostum!
Toprağın tenle temâsı mıdır uçmağlık makamı?
Bu sabırsûz visâl ecelimtrak bir şaka mı?
Ki işte geliyor karanlığın süvârisi..
Bir elinde şefkat, diğerinde sûr sesi.
Kehfistanlıyım, yüzyıla düşle dayanmalıyım;
İbrâhim’in balta sesine uyanmalıyım.
Seraplar kervanlara dâir imgeli bir iz;
Kuyu bekçisi bir toplumuz çünkü biz.
Karanlığa güfte yazmak ne korkulu iş..
Hangi sitâyiş sabâhına sürer bu bekleyiş?
Al sana toptan çeyrek asırlık yorum:
Huzurdan başka sınır tanımıyorum.
Gecenin üzerine örümcek ağı örüyor tığım;
Oy benim evrendeki kozmik yalnızlığım!
Işılda behey karanlığın karesini kustum;
Yürü, hasat mevsimimiz yaklaştı dostum!
6 Haziran 1997 – İzmit Bahçecik
