Çanakkale’nin meşhur sahnelerinin birinde; iki gözünü birden kaybeden
bir gaziye hastanede kumandanı sorar:
Çok acıyor mu evlâdım?
Yok kumandanın, bu gözler göreceğini gördü.
Kendi adıma; benim gözlerim göreceğini gördü. 92 – 93 yıllarında Silvan
ve Kulp dağlarında boşuna dolanmışız.
Adamın biri Habur sınır kapısından köyün birine girmiş. Bakmış her
taraftan köpekler saldırıyor. Eli yerdeki taşa girmiş, bakmış taş bağlı. Öbür taşa el atmış, durum aynı. Bu nasıl bir köy demiş; köpekler serbest, taşlar bağlı. Biz de buna ‘açılım’ diyoruz.
80 sonrasında Ülkücüler için sanırım Agâh Oktay Güner demişti: Kendisi
zindanda, fikri iktidarda olan hareket. – İş tersine döndü – şimdilerde PKK için diyorlar; kendisi dağda, gücü iktidarda.
Bu saatten (iyi saatte olsunlar) olsa olsa kutlama (!) partisi verilebilir yada Apo’yu kurtarma (!) partisi..
“Bunu bana bana öğretmediniz ey sarıklı ulu hocalar
Bana bunu öğretmediniz! “
Şâhidim şehidim (Bakara / 154).
