Bozkırın ortasında bir çadır kent…
Binlerce çadır…
Her çadırın içinde paramparça olmuş hayatlar…
Suriye’de yaşanan savaştan, yerle bir olmuş yurtlarından kaçarak Türkiye’de hayata tutunmaya çalışan milyonlarca sığınmacı…
Yaşam mücadelesi verdikleri yeni yerleşim bölgelerinde her birisinin çaresizliği gözlerinden okunuyor…
Çadırlar, çadırlar, çadırlar…
Çadırların önünde çaresizce bekleşen, korkulu gözlerle etrafını süzen analar, babalar, nice yaşlılar…
Ya o çocuklar?
Soğuktan çatlamış elleriyle, çıplak ayaklarıyla, çevresinde neler olup bittiğini anlamaya çalışan acı dolu gözleriyle etrafı inceliyorlar…
Bu çaresiz insanlar yaşadıkları onca acı yetmezmiş gibi bir de Korona denen salgınla karşı karşıyalar…
Suları yetersiz, yiyecekleri kısıtlı, temizlik malzemeleri yok denecek kadar az. Sığındıkları çadırlarda iç içe, yüz yüzeler. Adeta koyun, koyuna yaşıyorlar.
Sığınmacıların bu yokluklarına, bu olumsuz şartlarına baktığımızda; şimdi de Korona illetine nasıl karşı koyacaklar?
Tüm dünya Korona salgını ile kırılırken, salgının ülkelerine verdiği zarar ile mücadele ederken, hangi ülke çıkıp da bu insanların yaşadıkları acılara merhem olacak?
Kaldı ki, şimdiye kadar hiçbir ülke başını çevirip de bu insanların nasıl yaşadıklarına bakmadı bile!
Kısa bir süre önce televizyonlardan izlediğimiz, Avrupa ülkelerine gitmeye çalışan bu insanların Yunanistan sınırında, Egenin serin sularında yaşadıkları zulüm, Yunan mezalimi hala devam ediyor…
Ülkemiz milyonlarcasına kucak açmış, elden gelebileceğinin en fazlasını yapmaya çalıştığı bu kritik süreçte, sığınmacıların yaşadığı bölgelerde de ortaya çıkmaya başlayan korona ile nasıl mücadele edilecek?
Ekranlara yansıyan görüntülerde sığınmacı kamplarının bulunduğu yerlerde çadırlar ilaçlanıyor ama bu insanların yapması gereken o 14 maddelik korunma şartlarının hiçbirisine uyulamıyor; çünkü böyle bir imkânları yok!
Şimdi bu noktada duralım ve düşünelim!
Hangi şartları yaşarsak yaşayalım; özgürce havasını soluduğumuz, birlik ve beraberlik içinde yaşadığımız cennet bir vatanımız var.
Her birimizin başını sokacağı bir yuvası, olmayanlara sahip çıkan bir devlet babamız, ocaklarımızda kaynayan sıcak bir aşımız, olmayanına olduran bir aş kapısı ama hepsinden de önemlisi dünyayı kasıp kavuran ‘’korona’’ belasına karşı her türlü koruyucu önlemi alan bir devletimiz var.
Özellikle devletimizin aldığı tüm tedbirleriyle, bilim insanlarımızın çok önemli katkılarıyla, hastanelerimizle, doktorlarımız ve sağlık çalışanlarımızla, eczanelerimiz ve eczacılarımızla, ekonomiye yön verenlerle ve tüm katmanlarca, yerel yönetimlerin aldığı tedbirlerle, kısacası insanlarımıza hizmet veren her bireyin, her kesimin cansiperane katkısıyla ‘’Korona’’ salgınını önlemek adına ülkemizde büyük bir seferberlik var.
Ve bizler…
Devletin koruyucu uyarılarına riayet eden, evlerine kapanarak korona belasının yayılmasını önleyen milyonlarca insanımız var…
Hastalığın pençesine yakalandığımızda koşa koşa gidebileceğimiz, bizlere her türlü tedavinin sunulduğu her şey hazır…
İhtiyacımız olduğunda alabileceğimiz her türlü gıda, salgından korunabilmek için ihtiyacımız olan her türlü temizlik malzemesi, gerekirse ilaç ülkemizde bolcasına mevcut.
Musluklardan akan suyumuz, aydınlanma için elektriğimiz, ısınma için doğalgazımız ama hepsinden de önemlisi umudumuz var.
Biliyorum ki, yukarıda sıraladıklarım için maddi imkân da gerek. Ancak bu imkân olmasa da tüm eksikliklerin tamamlanması için her an uzanacak bir yardım eli de mevcut. Yeter ki ihtiyaçlar öğrenilsin.
Ve Sığınmacılar…
Bizim halen sahip olduğumuz imkânların hiçbirisine sahip değiller. Hepsinden önemlisi bir vatanları yok, umutları ise hiç olmayacak! Bütün bu yokluklara ilaveten bir de ‘’Korona’’ belasıyla karşı karşıyalar…
Bir insanın vatanı yoksa kimliği olsa neye yarar?
Şükürler olsun ki, bizim hem cennet gibi bir vatanımız, hem de büyük bir gururla taşıdığımız ay yıldızlı kimliğimiz var.
Ülkemizin gelecek günleri mutlaka daha sağlıklı olacak. Vatan topraklarımız güneşin sıcaklığını coşkuyla hissedecek, Anadolu’muzun bereketli topraklarından ekinler fışkıracak, yarınlarımızın teminatı çocuklarımızın şen kahkahaları sokaklarımızı yeniden dolduracaktır…
Evet, belki de uzun bir süre ekonomik yönden sıkıntılar çekeceğiz ama bizler hem bu sıkıntıları, hem de Korona denen illeti mutlaka yeneceğiz.
‘’Hiç ama hiç umudum kalmadı’’ diyenlere sesleniyorum:
Doğuşumuzdan bugüne vatanımız diye bellediğimiz; Ay Yıldızlı Al Bayrağımızın sarıp sarmaladığı, atalarımızdan bize emanet bu Gazi topraklar, dağlarıyla, taşlarıyla, ovaları ormanlarıyla, kurtları, kuşları, şırıl şırıl akan sularıyla bu vatan bizim.
Çevirin, hadi bir kez daha çevir başınızı, bu cennet vatana uzun, uzun bir kez daha bakın.
Bugünlerde ekonomik sıkıntılarımızla, korona denen belayla karşı karşıya kalmış olabiliriz. Ama iki bin yıllık o muhteşem tarihimize de bir bakın, orada yaşanan benzer sıkıntıları yaşayan ecdadımız nasıl ki bu süreçlerle başa çıkıp atlattıysa; biz de başa çıkıp, atlatacağız. Yeniden sağlıklı ve sıkıntısız günlere kavuşacağız.
Varsın olmasın ne sarayımız, ne hanımız!
Varsın olmasın ne yatımız, ne de katımız!
Her şeyden önemlisi vatanımız, geleceğimizin teminatı pırıl, pırıl gencecik bir nüfusumuz var.
Yeter ki, eksik olmasın ne gönderdeki al bayrağımız, ne minarelerdeki ezan sesimiz, ne de imanımız.
Onun içindir ki; şükret Türkiye’m.
Sığınmacılara bak ve şükret…
