Gözlerine özlemimi özledim
Bu gece de ellerim kayıyor o gülümsediğin kareye
Tekrar seni bana gülerken görmek için Yaradana bir kez daha ellerimi açıyorum
Tıpkı sen ellerimi tut diye avucumu sana açtığım gibi
Nasıl bitti onca güzel hayaller – hatıralar
Komşunun kızı Fatma’yı everdiler geçen gece; bunlar da halden anlamıyor canım
Gerçi gidişinin ardından hiç evden dışarıya çıkmadım; yaşıyor mu, öldü mü? Merak eden de yok zaten
Gittiğinden beri evin içi kâğıtlarla doldu
Seni anlatıyorum sensiz satırlarıma
Titrek ellerimle gene sana yazıyorum seni
Biliyorum haberin olmayacak bu satırlardan ama dolduracağım bu kocaman defteri
Emin geldi demin, bakkalın çırağı; zile bastı, açtım kapıyı.
Abi dedi, ekmek istemiştin; Emin ekmek değil istediğim, Onu istiyorum diyorum
Ürkek gözlerle bana bakıyor Emin
O da anlamadı nedir derdim, kederim
Şimdi ise sokakta ki parkelerde gözlerim
Bu parkeler kadar büyük sana olan özlemim, sevgim
Dönersin diye bekliyorum buralarda
Belki gelirsin diye seni anlatıyorum manolyalarımıza
Seni yine acayip özledim
Satırlarıma bakma, özlemime onlar bile yetişemez ama
Harfler bile anlamadı, nedir;
Nedir bu derdim, kederim..
