Ölümü öldürenler, ölmek tuzağından kurtulur
Dünya, Ukba arasındaki seferden, uzak olur
Ah mine’l-aşk dercesine, derim daima Allah Allah
Bilirim yok başka İlâh, şüphesiz başka yok illallah
“Mutu kable en temutu”ya açanlar kapanmayan bir kucak
Fanilik endîşesine son verip, kazanır sönmez bir ocak
Âh ederek mine’l-firak, hiç durmadan hece hece
Bekaya müştakım, telâffuzum budur gündüz gece
Her şeyde, her yerde; O’ndan başka yok bir nesne; var olan bir
Tüm minarelerden yükselmiyor boşuna, beş vakit Tekbîr
Milyarlarca insan varsa da, özünde hepsi de, ayrı ayrı
Maddeten ve mânen karşıt yekdiğerine, olmuş gayrı gayrı
Bütün insanlar; gösteriyor sadece Bir’i
Kesret saklıyor bağrında, Tevhid denen Tek’i
Ölmeden önce Cennet’e girmeyi, kim istemez?
İşte size sağlar bunu, o sırrı bilir bilmez
Öyle ise durma koş, henüz kalmadın geç
Bir an önce, cinan-ı cenana, mânen göç
Oturup baş köşeye, şöyle bir kurul
Fani dünyanın içlerinde, bir durul
Nerde nasıl olsan göreceksin, nasılmış ebedî Cennet?
Dünya meşgalesinden bulamazsın, en küçük bir eziyet
