Kerizlerin parası yenir, buna diş kirası denir.
Evi Hanoi‘de kalmış Slovakyalı salyangozlarımız bizim.[1] Boğaz tokluğumuzun askıntıları, dışkılarımıza zahmet bağırsak parazitlerimiz ha bunlar.
Seni şuursuz mukallit, ruhsuz ve asılsız insan sureti. Ve seni lümpen oğlu lümpen!
Levanten topuklu, yaban dudaklı, sülâle boyu kabuklu.. Çekiçle, çiviyle konuşuyorsunuz bu bizim içli milletin kelebek kalbiyle.
Kelimeler, kavramlar ve anlamlar sizde. Çizin ve sıraya dizin. Alın ulan izin.
‘Abi bu halk adam olmaz, lümpen bunların hepsi yav. Daha sınıf şuuruna bilem erememişler, fakirler ve ağızları – ayakları kokuyor.’
Çamurdan ürkmüyor ve şehri terletmiyorlar. Düzenli bir iş sahibi değiller ama işporta mafyası ellerinde.
Bilinç ve davranış olarak ne yaptıklarının farkında değil gibiler.
Popüler kültür –bazen arabesk bazen parabesk– tek gıdaları.
Kimin eseri lan o öğretilmiş lümpenlik ve yozluk? Bu ne zırtapozluk!
Hiç anlamaya çalıştığınız bir an oldu mu onları? Varsa yoksa siz ve sizin o lânet mühendisliğiniz.[2] De gidin!
Her gün Çiçek Pasajı‘nda meze yapıp yediğiniz kalbimizin kıvrımlarıdır.
Gazozuna hap attığınız, BMW‘lerle çiğnediğiniz, hapse düşürdüğünüz, yoldan döndürdüğünüz, onuruna çamur sıçrattığınız ve anasından doğduğuna pişman ettireceğiniz / ettirdiğiniz hep bizdik, bizimkilerdik.[3]
Komprador komitacılar sizi!
Kadınlarınızın, dünyanın en eski mesleği dediğiniz haltı günlük hayatın her anına taşıyan histerik rahatlık ve her daim hazırlık yetmedi, bizim kadınlarımızı emsal kurban istiyorsunuz.
Bir ayının armuda karşı hisleri, sizin soymayı başardığınız körpelere karşı duyduklarınızın tıpkısı.
Sizi medenî domuzlar ve pezevenklik kutsayıcısı tezekler!
Siz bir akrepsiniz bayım; gelin bunları Ahmet Arif‘ten tanıyalım:
“Bunlar engerek, bunlar çıyandır,
Bunlar ekmeğimize el koyanlardır;
Tanı oğlum bunları,
Tanı da büyü.” [4]
[1] İsmet Özel
[2] Toplum mühendisliği
[3] Lânetli Sınıf’tan mülhem (İdris Özyol)
[4] Hasretinden Prangalar Eskittim
