Bakışlarıma düştü yine kırmızılık
Ve morluklarını dökmeye durdu güller
Akşama saygıda kusur etmiyor tüller
Esiyor mahzunluk rüzgârı ılık ılık
Zîra sarıdır geceye ekilen ezgi
Karanlığı bestelemekse şiire has
Ki cümle geçmişe anılar tutuyor yas
Gayri bir son müjdeliyor altıncı sezgi
Yuvarlanıp duran kartopudur yalnızlık
Upuzun bir zamandan bu sıkışık âna
Bu benim en âhir baharım anlasana
Bakışlarıma düştü yine kırmızılık
14 Temmuz 1995 – İzmit Bahçecik