Günümüzde insanlık, bir girdabın içerisinde çırpınıp duruyor. Çırpındıkça daha çok batıyor. Enerjisi tükeniyor. Özellikle genç nesiller tamamen hayattan bezgin ve geleceğe yönelik hiçbir amacı olmayan bir şekilde, günübirlik yaşıyor. Mutlulukları, hüzünleri, umutları birkaç günde geçiyor, unutuluyor.
Bu hızlı yaşam koşturmacasında insanlık, amaçsız ve hedefsiz olarak bir o yana bir bu yana savruluyor.
İnsani değerler unutulmuş, kavramlar karışmış; herkeste bir bencillik, bir vurdumduymazlık almış başını gitmiş. Okulda okuyan çocuklar eğitim görmeden (!) öğrenim gördükleri için sıkıntılı ve kendilerinden -ne yazık ki- bir haber vaziyette yetişir olmuş. Okullarda esas olarak öğretilmesi gereken insanlık bilimlerinin adı bile geçmezken, sosyal bilimlerde ve fen bilimlerinde pek çok teori ve kuram somut gerçek gibi öğretilip duruyor.
İnsanlar mutlu yaşamak hülyasıyla, zengin olmak ve güzel yemekler yemek maksadıyla yanıp tutuşuyorlar. Oysa amaç olan insanın elbette güzel yemeklere, şık kıyafetlere, paraya, otomobile, villaya kaliteli yaşam standartlarına, gülmeye, eğlenmeye ihtiyacı var.
Ama bu maksatları gerçekleştirmesi, kendisinin huzurlu bir şekilde amaçlarına ulaşabilmesi için gerekli. Yoksa bunların hiç biri nihai amaç değildir. Bunlar insanın dünyaya geliş amacına ve ömürlük davasına ulaşabilmesi için gerekli olan lojistik ihtiyaçlar.
Bu aynen şuna benziyor. Bir ordu düşünün savaşa gidiyor. Bunun erzağa, silaha, uçağa, mermiye, tanka, topa, konaklama ve barınma imkânlarına, iletişim imkânlarına, uydu bağlantılarına ihtiyacı var. Ama bütün bunlara, nihai olarak düşmanla karşılaşıp yenmek için ihtiyacı vardır.
Yoksa düşmanla savaşıp onu yenmedikten sonra; hatta cepheye bile çıkmadıktan ve er meydanında mücadele etmedikten sonra dünyanın en iyi donatılmış ordusu olsanız; ne yazar…
Ukrayna ordusu gibi tek kurşun atmadan ülkenizin yarısını teslim edip kös kös ‘cehennem azabına’ ve sıratta vicdan muhasebesine geri dönersiniz…
Öyle ise her bir birey olarak bu dünyada niye bulunuyoruz, amacımız nedir, neden dünyaya insan olarak gelerek şeref verdim diye düşünmemiz gerekiyor???
* Örgünöz
