AKP ve MHP işbirliği açık bir hukuksuzluk, adaletsizlik ve gücün/görevin kötüye kullanımı halini almıştı.
İkisi bir araya gelmiş, bir anayasa değişikliği ile hiçbir demokratik ülkede kabul edilmesi mümkün olmayan, dünyada benzeri olmayan bir tek adam modelini oluşturmuştu.
Dünyanın en adaletsiz, devlet kaynaklarının bir parti lehine en pervasız şekilde kullanıldığı, şaibeli bir referandumla parlamenter sisteme veda edip, Cumhurbaşkanlığı Sistemi denilen ucube bir rejime yönelmiştik.
Artık anayasanın ihlal edilmesi hatta hiçe sayılması şeklindeki fiili uygulamalar hukuki hale getirilmişti.
Meclis devre dışı bırakılmış, devlet OHAL KHK’ları ile yönetilir olmuştu.
Elde edilen ve en destursuz şekilde kullanılan güç ile tek adamın dediği her şeyin anında yapılmasına, medyanın tamamen yandaş hale getirilmesine, demokratik eleştiriler yapılamıyor olmasına rağmen işler iyi gitmiyordu.
Erken değil, baskın seçim kararı aldılar.
Aylardır planladıkları bu baskın seçim için bir gün öncesine kadar “kesinlikle seçimler zamanında yapılacak” dediler.
Halka yalan söylediler.
Bir gün önce “erken seçim istemek ihanettir” diyenler, bir gün sonra küçük ortağa söyletilen “erken seçim zarurettir” beyanıyla güya 30 dakikalık görüşme ile ikna oldular. İki ay sonrasına “çok erken seçim” kararı aldılar.
Halkımızın zekâsıyla açıkça alay ettiler.
Türkiye batı standardında bir demokrasiye sahip olsaydı, sadece bu yalanları bile bunların gitmeleri için yeter sebep olurdu.
Ama müthiş propaganda makinesinin dişlilerine kapılıp kananların ve muktedirlerin şerrinden korkanların yarattığı atmosfer kitlesel reflekslere mani oluyordu.
Bu durum ise AKP ile küçük ortağının iyice haktan, hukuktan, adaletten, demokrasiden uzaklaşırken daha pervasız olmasına yol açıyordu.
Seçim Kanunu ile oynayarak yeni seçimlerde hile yapılmasını kolaylaştıracak değişiklikler yaptılar.
Cumhur İttifakı adıyla yapacakları birliktelik için, nalıncı keseri gibi hep kendine yontan bir “ittifak yasası” çıkarttılar. İttifakın küçük ortağı yüzde bir bile oy alsa barajın kalkacağı, yüzde 9.9 oy alan rakip partinin baraja takılacağı garip, adalet duygusundan nasipsiz kurallar getirdiler.
İYİ Parti’ye olan halkın teveccühünün her geçen gün arttığını, bu dip dalgasının seçim sonuçlarını alt üst edeceğini anketlerden görüyorlardı.
Anketçilere, medyaya baskılarla; kiralık yorumcu ve kalemlerle gerçeği ne kadar gizleseler de sonucu değiştiremiyorlardı.
Üstelik ekonomik veriler fevkalade kötüydü.
Son çare İYİ Parti’yi seçimlere sokmamaktı.
Ama bu kadar adaletsizlikler İYİ Parti lideri Meral Akşener’in mağduriyetini belirginleştirecekti. Halkın mağdurdan yana oy kullanma alışkanlığından korkuyorlardı.
Yargıtay C. Başsavcılığı ölçtü, biçti; sağdan saydı, soldan saydı. Baktı ki mızrak çuvala sığmıyor. İYİ Parti kanunun gerektirdiği her işlemi zamanında yapmıştı.
Yüksek Seçim Kurulu oturup 30 dakikada verebileceği bir kararı vermiyor, erteleyip duruyordu.
100 bin imza konusunda yetkiyi İl ve İlçe Seçim Kurullarına verdiler.
Yüksek Seçim Kurulu verilen imzaların bir kısmı sahte dese, derdinizi anlatacak süre bırakmamışlardı.
Zaten niyetlerini bazı yandaş yazarlar açığa vuruyordu: “Seçimin öne çekilmesi hayırlı oldu. Harp hiledir” diyorlardı.
Bu esasen aynı zamanda geçmiş seçimlerde de hile yaptıklarının bir itirafı oluyordu.
İşte bütün bu olup bitenlere karşı CHP tarihi, stratejik bir karar aldı. 15 CHP milletvekili partisinden istifa ederek İYİ Parti’ye katıldı.
İYİ Parti hem seçimlere girmeyi garantiledi ve hem de hazine yardımı alabilir hale geldi.
Şimdi artık önümüzdeki seçim eskisine nazaran daha adil ve rekabetçi bir yarış haline geldi.
AKP ve MHP’nin demokrasiye karşı kurduğu tuzak İYİ Parti ve CHP tarafından boşa çıkarılmış oldu.
İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener’in ifadesiyle, “Hukukun ve millet iradesinin önüne konan bu engelin aşılmasında, CHP ve değerli Genel Başkanı Sayın Kemal Kılıçdaroğlu’nun ortaya koyduğu tavır her türlü takdirin üzerindedir. Tarihi bir demokratik tavırdır. Siyaset ve demokrasi tarihimizde övgüyle yerini alacaktır.”
