Kaleme Sesleniş

117

Çilem sensin ey kalem

Kara gözlerinle bakıp

Ne yazarsın ?

Bilemem !

 

Ney olsan da inlesen

Satır satır seni dinlesem

Ağlatır mısın çilemi ?

Bilemem !

 

Gözyaşını salıverip

Kâğıda mürekkep

Boğazdaki düğümleri söküp

Irmak ırmak çözer misin ?

Bilemem !

 

*          *          *

 

Yapraklarda bitip dal budak

Aydınlıktan uzak

Karanlık odalara dalarsın

Duygularımın kesmez

Kör bıçağısın.

 

Düşüncelerimi çizersin dev yumak

Damar damar

Hafıza kazar,

Seni tutan felç elleri;

Kıvrım kıvrım

Sonsuz çilelere salarsın

 

Ey bilinenin yalancısı

Bilinmeyenin inkârcısı

Bu ses sessizliğin sancısı.