Kalbim su sızdıran çatlak bir testi
İçi şiir doldukça daha çok sızdırıyor
Belli ki kırılacağım bir zaman sonra
En çok sızdırdığım yerden göğe kadar
Avuntum da umudum da yok
Biliyorum bu çiçekler gözyaşı ile büyümez
Yağmurun bereketi üstümden çekildikçe
Kalıyorum bir kenarda sahra çölü gibi
Elimde kalem, düz mantıklı kafaları karalıyorum
Üç yanlış bir doğruyu alıp götürüyor
Bir çuval dolusu pirinçte bir tek taş işte
Hadi ayıkla taşları ayıklayabilirsen
Karnı burnunda yılın son aylarının
Önüne katar gider yaşanmışlıkları
Kimse memnun değil, herkes söylenir deli
Aynı yüze sürtünüp duran kahır ustura gibi
Kolay kanmadığım için kolay kanıyorum
Başımda yaralı kuşlar, başına buyruk dönüyor
Uçanı da bir düşeni de bir,kalbimde yarası
Gurbet,gurbet dedikleri iki ıslak kirpik arası…
