‘’Nefis, yalanların ve yalancıların; vicdan
ise gerçeklerin, doğruları savunanların sesidir…’’
( Bkz: 10’ların
İzleriyle Türkiye-Atilla Çilingir, 2014 )
Gerçekten de öyle midir? Vicdanımız kimi
olaylar karşısında iç sesimiz olarak karşımız çıktığında, ardı, ardına sorular
sorup, sorguladığında ona nasıl yanıt veririz?
Verdiğimiz yanıtlarla soruyu mu geçiştiririz? Yoksa gerçeklerle yüzleşip, doğruları mı
söyleriz?
Günümüz dünyasının her yanında yumak, yumak
olmuş pek çok sorun yaşanırken, bulunduğumuz coğrafyanın onca olumsuz etkileri
ülkemize yansırken; bütün bu olumsuzluklardan etkilenmemek mümkün olabilir mi?
Özellikle de ülkemizin son döneminde
yaşanan gerçekleri bir kez daha düşündüğümüzde; vicdanlarımızdan taşan
sorulardan kaçılabilir mi? Hele ki, yaşanan bu gerçekler, bir daha silinmemek
üzere tarihin unutmaz hafızasına kazınmış ise…
Şöyle bir düşünün!
Kapatın gözlerinizi sadece ülkemizde 2000’li
yılların başından bugüne, yaşanan olayları hatırlamaya çalışın!
Aklınıza gelen ilk olayı, yüksek sesle sorun
vicdanınıza, yanıt arayın! Bakın bakalım yakın tarihimize kazınan hangi olay,
size nasıl cevap verecek? Alacağınız o cevap sizi ne kadar tatmin edecek?
Alacağınız
yanıt; o sorunun gerçeklerini anlatmıyorsa eğer! Hiç üstelemeyin, cevabı neydi
diye de düşünmeyin! Çünkü tarihe not düşen gerçeklerin izi yoksa vicdanlarda;
ya o gerçek tarihe ait değildir! Ya da o vicdan cevap vermeye müsait değildir…
Yaşadığın gerçekleri gördüğün, duyduğun ve
bildiğinde; gönül gözün dahi olanlara kayıtsız kalamamış, ruhunda kopan
fırtınalara, içindeki ince sızılara yanıt bulamıyorsan eğer! Aradığın cevap;
nefsinde değil, vicdanında saklıdır. Onun sesini dinle…
Şimdi
şöylece bir hatırlayalım o çeyrek asırlık süreci ve soralım vicdan denen o
yanılmaz yargıca! Yanıtlasın bu soruların cevabını, tabii ki tarihin unutmaz
hafızasına kazınan gerçeklerin notuyla:
Hala ülkemizin yollarında,
caddelerinde el açan çocukları, yüreği yanık anaların duyulmayan feryatları,
sessiz çığlıklarıyla adalet arayan insanları varsa eğer,
Avrupa’nın en genç nüfusuna sahip
ülkemizin milyonlarca genci, sokaklarda işsiz ve çaresiz dolaşırken; kimileri
güçlü ekonomi nutuklarıyla bu gerçeği gözden kaçırmaya, görmezden gelmeye
çalışıyorsa eğer,
Milyonlarca emeklisiyle, işçisiyle,
memuruyla yaşam mücadelesini vermeye çalışanlar, hala ay sonunun nasıl
geleceğinin hesabını yapar, enflasyon canavarının dişleri arasında öğütülürken;
kimileri çıkıp da, ‘vatandaşlarımızın yaşam standardı her geçen gün daha iyiye
gidiyor’ diyerek, gerçekle yalanın yerini değiştiriyorsa eğer,
Evine eli boş dönmenin
mahcubiyetiyle boynu bükük babalar, çocuğunu besleyecek aş bulamayıp da; boş
tencerenin suyuna tirit yapan anneler, hala bu ülkenin gerçeğiyse eğer,
Her yıl ülkemizin yüzlerce
kadınını acımasızca katleden, yüreğinde en ufak sevgi kırıntısı ve acıma
duygusu olmayan katil ruhlu erkekler; toplumumuzda elini, kolunu sallayarak
fütursuzca dolaşabiliyorsa eğer,
Doğanın en güzel armağanı, en
güzel süsü olan ağaçlarımız hoyratça kesilirken; onların verdikleri/verebilecekleri
o tertemiz havayı soluyamayacağımızın, onların o dingin güzelliklerini seyredemeyeceğimizin
refleksiyle; bu katliamlara mani olmak adına gösterilen en doğal tepkiler
görmezden, duymazdan gelinebiliyorsa eğer,
Doğal
yaşamın bize bir lütfu, yaşamımızın bir parçası olan sokaklarımızın süsü
binlerce köpek ve kedi acımasızca telef edilirken; onların gözlerindeki acıyı,
masumiyeti, bir lokma yemek verdiğinizde, sevgi dolu sadakatlerini
göremiyorsak, yaşam alanları birer, birer ellerinden alınan onca yaban hayatın
feryatlarını duyamıyorsak eğer,
Sanat’a ve sanatçıya sanki bir
ucubeymişçesine bakılıyor, kimi zaman sanatın içine tükürülmekten dahi
çekinilmiyorsa ve bundan rahatsızlık duymuyorsak eğer,
Nice büyük şehirlerimizin doğal alanları haksız
getirim uğruna yok edilir, her bölgesine dikilen AVM’ler, bir hançer gibi yaşam
alanlarımıza saplanırken; kimilerine onca haksız kazanç sağlayan bu yapılaşmayı
sorgulamıyorsak eğer,
Ülkemizin
türlü açılımlar-dönüşümler uğruna, adeta temel yapısının ortadan kaldırılmak
istendiğini, birlik ve beraberliğimizi yüzlerce yıllık kardeşliğimizi tehdit
eden dış güçler oyunlarını, bilinen kimi senaryoları, her Allah’ın günü
değişen/değiştirilen gerçekleri bilmiyor, takip etmiyorsak eğer,
Balyoz ve Ergenekon davaları sürecinde yaşanan hukuksuzlukları
hatırlamıyorsak eğer,
Çok değil bundan 6 yıl önce ülkemizi ele geçirmek amacıyla bizleri
sırtından hançerleyen alçakların, Fetö terör örgütünü hainlerinin ülkemize
vermiş olduğu bunca zararı unutmuşsak eğer,
Hele ki, bulunduğumuz coğrafyada yaşanan savaşlar nedeniyle ülkelerinden
kaçarak, topraklarımıza sığınmış milyonlarca insanı besleyen ülkemizde, bu
insanların geçici değil kalıcı olarak bu topraklara yerleşmesinin ne anlama
geldiğini, nüfusu giderek artan bu sığınmacıların, çok değil sadece on yıl
sonra dahi bulundukları bölgelerde çoğunluğa sahip, yönetimde söz sahibi dahi
olacaklarını ön göremiyorsak eğer,
Hala milyonlarca insanımız ‘’Hak-Hukuk-Adalet’’ diye bağırıyorsa eğer,
Ve yaşadığımız tüm bu gerçekler
vicdanlarımızda karşılığını bulamamışsa eğer:
Gelecek yarınların çok zor geçeceğini
unutmamız gerek.
Ancak hala
güneşin gülen yüzünü özgürce görebiliyor, ay yıldızlı al bayraklarımız
gönderlerde nazlı, nazlı dalgalanabiliyor, minarelerimizden ezan sesleri arş-ı ala’
da yankılanıyorsa eğer:
Bu gerçeği de tarihimiz
boyunca vatanımız uğruna hayatlarını seve seve feda eden milyonlarca şehidimize
borçlu olduğumuzu da unutmamamız gerek.
Kendisini Büyük Türk
Ulusunun ayrılmaz bir parçası olarak gören her yurttaşımızın, vicdanına
kazınan; hiç değişemeyecek, değiştirilemeyecek olan önemli bir gerçek daha vardır.
O da;
asırlar boyunca Türk Milletinin devlet kurduğu, yaşam sürdüğü her coğrafya;
onun canından aziz bildiği bir vatan parçası, vazgeçilmezi olmuştur.
İnsanoğluna kucak açan bu yaşlı gezegen, bunu böyle not etmiş; vatan
topraklarımızda gözü olan, vatan bellediğimiz toprakları ele geçirme teşebbüsünde
bulunan her kim olduysa; bunun bedelini fazlasıyla ödemiş, tarih sayfaları da
bunu hep böyle yazmıştır.
