Vefâsızlık kol geziyor burçlarda..
Harçlardan kan gibi sızıyor sevdâsızlık.
Öksüz bir cümle gibi geldim kapına,
Bağışla da gitsin bir insan kasabına.
Sitem bir kanserojen maddedir ciğerim,
Bıraksalar öfkemin yüreğini yerim.
Sarışınlığın bir çığlık gibi korkutuyor beni,
Sanki evren boydan boya deve dikeni.
Dünyanın glôbal bir tabut olması haktır;
Bir gün bizim de doğrama atölyelerimiz olacaktır!
Sen beni bilirsin, yağmurumu gördün;
Ben soğuk yedim dedim, sen öksürdün.
Nöbetçi subayımız Brütüs’tür a efendi!
Lâkin bıçaklarımız yüzyıllarca lekelendi.
“Sende mi” deme sakın “sende mi” deme!
Uykusuzluğu müntehir düşlerle ödeme.
Ve rüyâlarını kızıl bir kıyamete yor;
Zirâ burçlarda vefâsızlık kol geziyor..
6 Temmuz 1997 – Bahçecik Seymen