İslâmın mâzide tam
olarak galebe çalamamasının sebepleri:
Mâzi kıt’ası /
geçmiş zamanın vahşet dolu sahra ve ovalarında taassup çadır kurmuş. Taassup ve
taklit ise kol geziyordu.
Ya da cehlistan
ülkesinde yerleşmiş yaldızlı şeyler, kendisini nazara veriyor, istibdat ve
despotluk her yanı sarmış bulunuyordu.
Bu durum
karşısında; şeriatı garrâ / dinin parlak hakikatleri mutlak bir galebe
sağlayamıyor!
İslâmiyetin her
yeri tamamen kaplaması, ne yazık ki mümkün olmuyordu!
Çünkü İslâmiyetin
yeryüzünde tam bir galebe çalmasına bir takım sed, engel ve mâniler vardı.
O mâniler:
Ecnebilerde / gayri müslimlerde; taklit, cehalet, taassup ve kıssîslerin / din
adamlarının onlar üstündeki riyaset, saltanat ve baskıları idi.
Bizdeki mâni ve
engellere gelince: Mütenevvi / çeşit çeşit istibdat ve baskılar, ahlâksızlık ve
halimizin perişaniyeti, tembelliği netice veren yeis / ümitsizlik hâliydi.
Nitekim yeis, her
türlü gelişmenin ve ilerlemenin önündeki en büyük engeldir.
Üstelik yeis;
İslâmiyet Güneşi’nin küsufuna / tutulmasına en büyük sebeptir.
İslâmiyetin mazide
galebe çalamamasının en büyük engeli ise şu idi:
Biz ve ecnebiler /
gayri müslimlerin; İslâmiyetin bazı zahirî / görünüşte olan meseleleri ile
müspet ilimlerin bazı meseleleri arasında bâtıl şeylerin var olduğunu
zannetmemiz, İslâm ile bilim arasında; çatışma ve birbirine ters düşmeler
olduğunu sanmamızdır.
X
Aferin maarif,
ilim ve bilimin feyiz saçan mahiyetine, fenlerin merdane himmetine ki, gerçeği
araştırma meyli, insanlık sevgisi ve insaf meyli ile, hakikat ve gerçekleri
techiz edip donatarak; o manileri yerle bir etti.
Evet, en büyük
sebep ki, bizi dünya rahatından ve ecnebileri ahiret saadetinden mahrum ederek,
İslâmiyet Güneşi’nin tutulmasına sebep olmuştur.
Dini yanlış
anlayarak, din ile ilim arasında çatışma olduğunu vehmederek, ona muhalefet edilmiştir.
Ne kadar hayrete
şayan bir husus! Hiç köle efendisine, hizmetçi sahibine, çocuk babasına nasıl
düşman, muarız ve muhalif olabilir?
Halbuki İslâmiyet;
fenlerin seyyidi, efendisi ve mürşididir. Gerçek ilimlerin reisi ve babasıdır.
Fakat ne yazık ki,
bu yanlış anlama, bu yanlış ve bâtıl tevehhüm / vehmediş; şimdiye kadar hükmünü
icra ederek; vesvesesiyle yeisi / ümitsizliği ilka edip, telkin ederek;
özellikle son birkaç asırda, Osmanlı Türkü ve Osmanlı unsurlarına maarifi, ilmi
kısaca medeniyet kapısını kapattırdı.
Çünkü bazı
nasları; fenlerin kimi meselelerine muarız ve muhalif tahayyül ederek ürktüler.
Bu cümleden olmak
üzere, meselâ dünyanın yuvarlaklığı ki, fen ve bilimin en başta gelen
coğrafyanın en birinci basamağıdır.
Böyle olmakla
beraber, bu bedîhî / apaçık mesele hakkında, yersiz tartışmalardan
çekinmediler.
X
Ancak, İslâmiyette
olan istikametli yolu göstermekle, tefrit ehli olan din düşmanlarının şek,
şüphe ve tereddütleri reddedildi. Hatâları yüzlerine vuruldu.
İstikametli yolun
öteki canibi / diğer tarafında yer alan ve ‘ahmak dost’ unvanına lâyık olan
ifrat / aşırılık ehli olan müslümanlar; yani zahire takılıp kalanların
tevehhümleri tard edildi / kovuldu. Asılsızlığı gösterildi.
Asıl hakikat
rehberi ve İslâm âleminin ikbal, istikbal ve geleceğine yol açan; istikametli
yolda, tam bir zafer ümidi ile çalışan İslâm muhakkikleri / araştırıcı
bilginleri başarılı oldu. Ayrıca aklı başında olan samimi ilim ve İslâm
dostlarına yardım edildi. Kuvvetli olmaları sağlandı.
Kısaca: Asıl olan,
İslâm denen, o elmas kılıca saykal vurmaktı. Yani tozlarını almak ve yeniden
daha keskin bir hale gelmesine yardımcı olmaktı ki, bu iş başarıldı.
Zaten telâhuku
efkâr yani fikir ve tecrübelerin birbirine eklenmesiyle, bu sonuca varılması
kaçınılmazdı.
Yine tecrübelerin
keşifleriyle gayet açık bilgiler hükmüne geçen meselelere, burhan ve delil
getirmek; malumu / bilineni i’lâm / bildirmek demekti.
Üzülerek belirtmek
gerekir ki, zamanımızda yaşayanların çoğu, her ne kadar sureten / şeklen
yirminci yüzyılın evlâdıdırlar.
Fakat fikir ve
ilerleme cihetiyle, orta çağın yadigârlarıdır. Sanki çağdaşlarımız; geçmiş
asırların fihristesi veya örneği, yahut da melez bir kavimdirler.
Hattâ bu zamanın
nice apaçık işleri, onlarca mevhum ve kuruntu sayılır.
