Biz bir çınar ağacının yedi dalıydık
Bir daha gülmemeye yeminli yedi yürek
Toroslar’da çalıydık, Ağrı’ya sevdalıydık
Hüviyet cüzdanımız hükmündeydi Tendürek
Sakarya bir içim tütün tabakasıydı
Ve Bolu Beyini soruyordu fareler
Üç göz ruhumuzun budama makasıydı
Tel tel çatırdamaya durmuştu iradeler
Derken içli bir dolu görülmüş Necit’te
Karıncalar kemirmeye başlamışlar Eyfel’i
Tüm dağların tansiyonu birikmiş bu son geçitte
Ve tüm örselenmişliklerimizin hasret heykeli
Yuvarlak bir ateş başında ezik ezik
Sarayevolular oturmuş ağlıyordu
Sırılsıklam olmuştu bütün medya-müzik
Ve Türkiye bestesini arıyordu
24 Temmuz 1995 – İzmit Bahçecik
