Her güneş batımında,
Her günün akşamında,
Pencerenin yanında.
Kara gözler hasretle,
Ufka bakıp, dikkatle.
Bekliyorsa birini,
Beklenense seveni.
O beklenen yar ben olsam.
Özlensem, aransam,
Uğruna ağlansam.
Sevsem sevilsem,
Kale alınsam.
Sevgiye kansam,
Kendimi mutlu sansam.
Çok şanslı O insan,
İstenen yar ben olsam.
Küçücük bir bahçede,
Sevgi dolu o evde.
Bir ıhlamur sularken,
Yahut bir gül dererken.
Bazense beş çayında,
Yalnızca yudumlarken.
Kapı zili çalınca,
Yürekler hoplayınca.
Kimdir diye sorulsam,
O gelen yar ben olsam.
Hasret duysa o güzel,
Haber salsa; çabuk gel.
Ayrılıklar olmasa,
Sevenler ağlamasa.
Bazen gelen gecikse,
Bekleyen yar özlese.
Hasretlik buram buram,
Kara gözde nemlense.
Bu halden mutlu olsam,
Nemlendiren yar ben olsam.
Yar beni unutmasa,
Ömrümce ağlatmasa.
Sevdamız destan olsa,
Dilden dile dolaşsa.
Canım feda denilsem,
Dünyalarca sevilsem.
Kıymetim çok bilinse,
Uğruma da ölünse.
Yar, canan, bir tanem denilen.
Ve, uğrunda ölünen yar,
Ben olsam…
