Anneme Mektup

92

Merhaba Anneciğim,

Zaman neye inat bu kadar hızlı ilerliyor ki?

Alıp veremediği ne bizimle?

Büyümeyeceğim anne.

Kaç yaşıma gelirsem geleyim senin küçük kızın olarak kalacağım.

Hayatın başıma taktığı papatya tacı gibisin anneciğim.

Her bir yaprağında neler neler gizli bir bilsen.

Sevgi var, dostluk var, emek var, doğruluk var, dürüstlük var, huzur var, mutluluk var, umut var, hoşgörü var, güven var. Var. Var. Var.

Sevgi yaprağındaki gülümsemen yolumu aydınlatıyor her daim.

Adeta ümitsiz olduğum anlarda bile yeniden hayat bahşediyor anneciğim.

Başım dara düştüğünde uzanıp umut yaprağına dokunuyorum anneciğim.

Yaşam kaynağım oluyorsun. 

Daha bir sıkı sarılıyorum hayata seninle anneciğim.

Bir yaprağında sabır gizli senin biliyorum.

Başına ne gelirse gelsin, sabret dersin ya annem, artık öyle yapıyorum.

Küçük şeylerle mutlu olmanın sırrı senin gözlerinde, baktıkça ilham alıyorum.

Hayatımın kutupyıldızısın annem.

Karşılıksız sevginin ete kemiğe bürünmüş halisin anneciğim. 

İyiki varsın anneciğim

Seni çok seviyorum.

Bu dünyadaki en güvenli sığınağım senin kucağın.

Benim annem olman en büyük şansım.

Anneler günün kutlu olsun.

Ellerinden öpüyorum papatyam.