Aldığımız
nefesler gibi
Taksit
taksit ölmekteyiz
Verdiğimiz
nefeslerle..
Haczedilmiş
bir yaşamanın
Dipnotudur
varlığımız
Sefertası
kafeslerle..
Bitimsiz
bir kavşağın ucu
Hep
uzanan ellerimiz
O
ölümsüz heveslerle..
İnsanı
ayıran fark neydi
En
çok ne düşündüğümüz
Betonarme
kümeslerle..
Uykusuzluğa
sattık ömrü
Uzadı
can mezadımız
Alıcısız
kermeslerle..
Başka
rollere taşınmaktan
Kendini
ıskalar aciz
Ve
hayat geçer piyeslerle..
(Temmuz 1995 – Bahçecik)