A ş k e d e r

129

 Adını aşk koydular içimdeki kederin

Derin üşümüşsün kurt yalnızlıkları

Bağırsam – çağırsam İsrâ seksendört

Bir dağ kasabası poyraz azığı

Allah’a bir arzuhâl

Farz-ı muhâl

Bir çığlık dediler yaşamak bildim

Bir giz gördüm izlerinde ulaklar

Kulaklarımda insanlığın ritmi

Timsahın avını ısırdığı gibi döndüre döndüre

            dişlemişlerdi dünyayı

Cemaat sevabı buymuş

Birinden duymuş

Bildiridir imanın eylem boyutu

Sular gibi arık olasın ey toprak

Şimdi mevsim candan özge

Keşke bir nefes öleydin

Göz koyup dirilişe

Sıfır endişe