Korkuyorum

Aşağıda verdiğim iki şiirden ilki Azerbaycan’ın (1862- 1911
arasında yaşayan) ünlü şairi Ali Ekber Sabir’e ait. Şiir Azerbaycan
Türkçesinden Türkiye Türkçesine kısmen uyarlanmış.

Şair önce tek başına dağlara çıktığında,
çöllere düştüğünde gördüğü ve çoğu insan için korkunç olay ve varlıklardan bile
korkmadığını, korkusuz olduğunu anlatıyor. Fakat şiirin son bölümünü
okuyunca yangından, volkandan, hortlaktan, cinden, ummandan, tufandan,
aslandan, kaplandan korkmayan Sabir’i korkutan bir şey olduğunu
öğreniyoruz:

Hiçbir şeyden korkmayan Şair Sabir nerede “Müslüman” diye
bilinen bir yobaz, softa ve molla görse korktuğunu anlatıyor. O’na göre,
bütün korkunç olaylardan ve varlıklardan daha da korkutucu olan Yobaz, Molla ve
Softaların riyakâr kandan fikirleridir.

Aslında Sabir sadece “Allah ile aldatanların” düşünce ve
eylemlerinden korkuyor.

****

İkinci şiir ise Ömer Lütfi Mete’ye (1950- 2009) ait.
Gazeteci, yazar, şair ve biraz da politikacı olan Ömer Lütfi Mete’yi halkımızın
çoğu Deli Yürek, Kurtlar Vadisi, Ekmek Teknesi vd TV dizilerinin
senaristi olarak tanır. Bu dizi ve filmlerde senaristimiz şairane ifadeleri ile
farklılık yaratır. Dahası kirli bir dünyada bile iyi işler yapmaya çalışan
karakterlerin (ve bizlerin) ruhlarını tasavvuf pınarından akıttığı sözler ile
yıkar.

Ömer Lütfi Mete’nin en bilinen şiirlerinden biri GÜLCE’dir.
Şairimiz kendisini sevgili Gülce’nin “güzelliğinin zulme çaldığı sınırda,
ölümcül nazın” etkisinde, “uçurumun kenarında” hissetmektedir.
Uçurumun o kadar kıyısındadır ki aşağı itmeye “bir gamzelik rüzgâr”
yetecektir.

Bu müthiş şairane ifadelerden sonra hiçbir şeyden korkmayan,
korkusuz şairimizi korkutan tek şeyi öğreniyoruz:

“Ateşten / Kalleşten / Mızrakla gürzden
/ Dabbetülarz’dan / Deccal’dan / yedi düvelden / Korku nedir bilmeyen ben…

Tir tir titriyorum Gülce’den / Ödüm
patlıyor Gülce’ye bakmaktan / Nutkum
tutuluyor, ürperiyorum…”

Ömer Lütfi Mete bu dizeleri yazarken Sabir’den
etkilenmiş midir bilemem. Ama aralarında önemli bir fark var.

Sabir’in korktuğu “Allah ile aldatan” riyakâr
Müslümanları, yobaz, molla ve softaları sevmediği açık.

Oysaki Ömer Lütfi Mete’nin tek
korktuğu şey, en sevdiği varlık olan Gülce’dir.

************************

Siz Korkmuyor Musunuz?

Bu iki büyük şair gibi beni de korkutan bir şey var. Fakat
ben şair değilim, böyle şairane ifade edemem.

Benim korkum şahsımla alakalı değil ülkem ve milletime ilişkin.

Ben de korkuyorum… Sözde yerli ve
milli olduğunu, İslam’ın ve Milliyetçilerin temsilcisi olduklarını söyleyen
riyakarlardan…

Bunların ülkemizin ve milletimizin kaynaklarını fakirden
zengine, yerliden yabancıya aktaran uygulamalarından… Buna rağmen herkesten
fazla yerli ve milli olduklarını iddia edebilen ikiyüzlülüğünden
korkuyorum.

Korkuyorum, dini kavram ve değerleri
hoyratça kullananların pervasızlığından.

Korkuyorum, “ahlaksız bir Müslümanlık”
anlayışından.

Korkuyorum, insanlarımıza yaşattıkları
derin Yoksulluktan… Tasavvur sınırlarımızı aşan Yolsuzluklardan…
Bir kabile devletine doğru götüren Yasaklardan… Hukuksuzluk ve
adaletsizlikten…

Korkuyorum, niteliksiz mezun fabrikası
Eğitim Sisteminden… Umudunu yitiren gençlerimizin, iyi meslek sahiplerinin
yurtdışına kapağı atmaya çalışıyor olmasından korkuyorum.

Korkuyorum dünün dostlarının düşman;
dünün “katil, darbeci, zalimlerinin” dost olmasından…

Ve daha nice benzeri riyakarlıktan, kötülüklerden… Umutlarımızın
ve hayallerimizin bile çalınmasından korkuyorum.

Ya siz? Siz korkmuyor musunuz?

*********************************