Türkiye Cumhuriyeti devletinin yönetimine talip olan
partiler, iktidara geldiklerinde millet çoğunluğunun onlardan merakla
bekledikleri ilk şey, bakanlıklara acaba hangi seçilmişler atanacak. Hoş şimdi seçilmişler
değil de seçilmeden gelenler atanıyorlar ya olsun, yine de insanımız kimin ne
olduğunu kısa zamanda öğrenip değerlendiriyor.
Ülkücü görüşe mensup bizim kuşak, ilk önce Milli Eğitim,
İçişleri ve Dışişleri bakanlıklarına kimlerin atandığını öğrendiklerinde
hükümet hakkında belli bir kanaat oluştururlardı.
Siyasetle ilgilenmeğe başladığımızdan buyana nice hükümetler
geldi geçti. Bu hükümetlerin içinde otel lobilerinde atanan bakanlar, kumar
borcu ödenip transfer edilen milletvekilleri, silahlı teröristlerin boynuna sarılıp
öpen İçişleri Bakanlarını dahi gördük.
Ama hatırladığım kadarıyla öyle bakanlar da vardı ki,
saygıyla anılmayı her zaman hak etmişlerdir. Bunlardan; Şehit edilen Gümrük ve
Tekel Bakanı Gün Sazak, Milli Eğitim Bakanları Ali Naili Erdem, Merhum Ayvaz
Gökdemir, ve ANAP Hükümetinde görev alan Kültür Bakanı Namık Kemal Zeybek,
Dışişlerinde İhsan Sabri Çağlayangil, Turan Güneş ve Kâmuran İnan gibi isimleri
sayabiliriz.…Bu bakanların dışında takdire şayan bakanlar da mutlaka vardır ama
şu anda aklımda kalanlardan bunlar birkaçı.
Yukarıda ismini zikrettiğim Merhum Gün Sazak, bakanlığa atanmadan
önce Türkiye de silah, sigara ve demir kaçakçılığı had safhadaydı. Her köşe
başında torbacılar sigaradan uyuşturucuya varıncaya kadar ne varsa serbestçe
satıyorlardı. Belediyelerin kapısında bekleyen ellerinde siyah çantalı, siyah
gözlüklü garip garip kişiler peyda olmuşlardı. Ama Gün Sazak göreve geldikten
sonra: “Bir şey değişti her şey değişti”
misali Türkiye de kaçakçılık olayları, anında kesilmişti ama çok geçmeden bedelini
maalesef canıyla ödedi.(Allah rahmet eylesin.)
Yine eski Kültür Bakanlarımızdan Namık Kemal Zeybek, Türk
Cumhuriyetlerinde inanılmaz faaliyetlerde bulundu. O dönemlerde Moskova
Büyükelçisinin bir arkadaşından naklen dinlemiştim büyükelçi arkadaşına: “Bunca
yıldır hariyeciyim kendimi dışişlerine bağlı sanıyordum Namık Kemal Zeybek
bakanlığa geldikten sonra her gün yeni yeni talimatlar almaya başladım, bir an
olsun bizi boş bırakmıyor.”
Anlatmak istediğim eskiden kurumlarımız vardı, kurumlarımızın
başında da birkaç tanesi hariç adam gibi adamlar vardı. Türkiye de isim yapmış
bugün dahi isimlerinden saygıyla söz edeceğimiz kişiler: “Devlet Planlama
Teşkilatından yetişmiş İlhan Kesici, Dışişlerinde yetişmiş Onur Öymen gibi.)
Oysa bugün 20 yıllık AKP iktidarında kurumlardan söz etmenin
mümkünatı yok, devletin neresinden tutsanız elinizde kalıyor. 20 yıldır el
yordamıyla, deneme-yanılma usulüyle devlet yönetiliyor. 20 Yılda kendi
hikâyesini yazacak bir kişiyi dahi devlete kazandıramadılar.
***
Bu Çığlığı Duyun!
Gün geçmiyor ki genç işsizlerimizin feryatlarıyla karşı
karşıya kalmayalım. Bu feryat eden gençler üstelik Türkiye’nin en iyi
okullarından mezun olmuş KPSS sınavlarını 90-95 puanla kazanmış kişiler. Ama mülâkata
girip çıktıklarında 95 puan iniyor 50 puana.
Televizyonda bir kızımız ağlıyor.(Ben KPSS den 95 puan aldım,
binlerce gencin içinden 65. Seçildim, karnımda çocuğumla KPSS sınavına
hazırlanıp 95 puan aldım, ama mülâkatta elendim…adalet mi bu!”
Adalet değil tabii!
İşin bir diğer tarafı, torpil yapılarak devlet kurumlarına
doldurulan yeteneksiz kişiler devletin kurumlarını çürütüyor, fayda
sağlayacakları yere zarar veriyorlar. Peki, ama bütün bunları hiç mi düşünmez bu
yetkililer?
20 Yılda torpilli yeteneksiz kişilerce doldurulan devletin kadroları
kaç yılda temizlenir sanıyorsunuz?
