Hayatı gösteren ışık saçan,
Pırlantadır her
kitap.
İnsanın aklıselimine
eder hitap.
Der ey kendini;
Lüzumsuz, gereksiz
şeylerle
Telef eden insan!
Artık gelerek
kendine,
İnsaf insaf
diyerek,
Hakkı bil, Hakkı
gör.
Olarak Hakk’ta
fani.
Gelmeden ölüm âni.
Titre de kendine
gel gayri.
Bul ilelebet hayrı.
x
“Her insan mutlu
olamaz.
Çünkü gereğinden
fazla özler dünü,
Hak ettiğinden
fazla düşünür yarını,
Ve hiç hak etmediği
kadar bilinçsizce yaşar bugünü.
Her insan mutlu
olamaz.
Çünkü gereğinden
fazla özler hayatından çıkanları,
Hak ettiğinden daha
büyük umutla bekler hayatına girenleri
Ve asla göremez
yanı başındakileri.” (Lev Nikolayeviç Tolstoy)
x
Oysa ne dün, ne
yarın;
Ânı yaşa ve arın.
Dün yok, yarın
meçhul;
Günü gün ettiğin
zaman,
Olursun gerçek bir
kul.
Dün, dünde kaldı
cancağızım!
Yarın gelir mi, hiç
bilinmez kuzum!
Bugün ise elinde,
bil kıymetini.
Yoksa zaman yer
bitirir, hâl biletini.
x
Çünkü “Dem bu
demdir, dem bu dem! Dem bu demdir dem bu dem!”
(Şehbenderzade Filibeli
Ahmed Hilmi)
x
“Sevmek ağlamaklı
gözlerin tek sevinci
Sevmek tarlada
başak, denizde inci
Sevmek insanın
delişmen düşü
Sevmek doğanın
savruk gülüşü
Sevmek kalbimizin somun ekmeği
Sevmek döğmekten çok daha iyi
Ve
sevmek kavganın bitişi
Sevmek sevmeyi bilenlerin işi…”
(Uzm. Dr. Kenan Taştan)
