Usandım

87

Zaman   kötü, heyy  insanlık   nereye?

Şu  dünyanın   gidişinden   usandım.

Adamlık  yerlerde, gözlerde   perde,

Riyayı  görmeyen  gözden   usandım.

 

Bak, cehalet   gelmiş   akıl   vermeye,

İlimsiz, irfansız  halden   usandım.

Özdeki   gerçeği   koyduk   köşeye,

Yalanlı, dolanlı, sözden   usandım.

 

Alışmışlar   çalıp    çırpıp   yemeğe,

Devletimi   soyan, elden  usandım.

Duyuyor, anlıyor  amma  nafile,

İşitmeyen   kulaklardan   usandım.

 

Terbiye   yok  olmuş, yırtılmış  perde,

Bakıp  utanmayan  yüzden   usandım.

Haksızlık   baş  olmuş, adalet    nerde?

Hakkı   kaldırmayan, özden  usandım.