Mumlar mı söndü, ruhum sanki hep gece,
Umutsuzluğum sarıyor bedenimi sessizce.
Nerede o gülerken yüzümdeki çıkan gamzeler,
Şu resimlere bak hele, hepsi sanki bilmece.
Eski resimleri karıştırdım, bunlar ben miyim?
Gülen yüzler, o ne güzel bakışlar, hepsi gönlümce.
Arkadaşlarım, öğrencilerim sanki hepsi yanımda,
Hayat ne kadar da güzelmiş onları görünce.
Bak bu resim oğlumun yaş gününden,
Şu resim memleketten, yine hüzünlendim annemi görünce !
Bu resim Anıtkabir’e gittiğimizde, her şey Atatürk’çe,
Çocuklar gülüyor, ben de mutlu görünüyorum, onlar gülünce.
Dün Zihni Karaman, Avni Kulaş , Şahmeran Bulut Beylerle konuştum,
Hastalıkları ilerlemiş, iyi değiller , hepimiz ağladık telefonda seslice.
Hayatımın bölümlerinde yer aldılar, annem gibi,
Hepsini dualarla yâd ettim, ederim aklıma her biri gelince…
