7 Haziran seçimlerinin sonucu olarak okuduğum tek sonuç var: Normalleşiyoruz. Kaç zamandır yaşadığımız toplumsal anomali ve anormallikler yavaş yavaş üzerimizden kalkacak inşallah.
“Küçümseyerek insanlardan yüz çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme! Zira Allah, kendini beğenmiş övünüp duran kimseleri asla sevmez” (Lokman 18) âyetine rağmen tekebbür ve enaniyette Türkiye rekoru kıranlar maçı kaybetti.
Millet, Adalet ve Kalkınma Partisi‘nin ‘ak‘ görünümlü ‘kara‘ zulmünü savmak için terörle ilişikli bir partiyi bile paravan olarak kullandı. “Kırk katır mı, kırk satır mı?” sorusuna cevap kırk satır olarak verilmiş gözüküyor.
Şimdilerde HDP’nin geldiği noktadan en çok şikâyetçi olan ve seçim sath-ı mailinde pek bi milliyetçi edalar takınan uzatmalı İktidar, aslında bu canavarın beslenip bu kadar büyütülmesinin de tek müsebbibi.
2002 yılında AKP 58’nci Hükümet olarak 57’nci Hükümet’ten terörü sıfırlanmış ve tavizsiz bir ekonomik istikrar paketi uygulayan bir Türkiye devralmıştır. Aynı tarihte TBMM’de PKK ile ilintili Milletvekili sayısı da ‘sıfır‘dı.
AKP’nin terörü azdırıcı ve teröristlerle resmî anlamda müzakere edici politikalarıyla birlikte 2007’de DTP adı altında 21 Milletvekili, 2011’de de BDP adı altında 35 Milletvekili çıkarabildiler. 1’nci ve 2’nci Habur Rezaletleri de bu sıralarda yaşandı.
Âkil Heyetleri‘nde ‘Yüzüklerin Kardeşliği’ne benzer AKP – HDP Kardeşliği‘ne il il biz direnirken siz nerdeydiniz? “HDP bundan sonra Çözüm Süreci’nin ancak filmini yapar” demek için illâ sandık darbesi yemeniz mi gerekiyordu?
Frankestein romanında ve filminde Yaratık onu üreten Doktor‘un adıyla anılmaktadır. HEP’ten DBP’ye 10 kere ad değiştirse de Ayrılıkçı Kürt Hareketi’nin Meclis’te 80 sandalyeye sahip olmasını tarih Dr.Erdoğan’a yazacaktır.
Dahası terör tabanlı bir parti Başbakan ve Cumhurbaşkanı‘nın sayelerinde bir Türkiye partisi olabildi. Davutoğlu’nun az günahını alalım; yüzde 6’lardaki bir partiyi yüzde 13’lere taşımak daha çok Recep Tayyip Erdoğan’ın büyük başarısıdır.
Kurtlar Vadisi’nde bir ‘Muro‘ karakteri vardı. Başlangıçta adam öldüren, kafa koparan Muro ilerleyen bölümlerde lânet olası ‘insan sevgisi‘nin baş mümessili olmuştu. Gayri yeni Muro ‘Selo‘dur, Selo-can‘dır.
Cem Uzan gibi iyi bir imaj çalışması olarak kayıtlardaki yerini aldı Selahattin Demirtaş; saz çalan, çocuklarını ayakkabılarını bağlayan ve mutfakta eşine yardım eden iyi halli evcimen aile babası. Biz de yedik!
Yalçın Akdoğan, Selahattin Demirtaş’lı HDP’nin ‘proje‘ olduğunu ifadelendiriyor ki doğru. 2002’nin Tayyip Erdoğan’lı AKP’si de bir projeydi. Elin şeyiyle gerdeğe girenler elin şeyiyle gidiyorlar.
Koalisyonlar devri başlasa da, proje ardına projelendirme yapılsa da normalleşme yolundayız. Elmayla armudu aynı kefeye koyup camilerde “ırkçılık hutbesi” verenler ve verdirenler kaybetti. Millîcilerle filimciler kazandı.
